Αρχαίο Βουχέτιο (Φρούριο Ρωγών)

Πανοραμική άποψη του λόφου.Διακρίνεται
ο Λούρος ποταμός

Στο χωριό Νέα Κερασούντα του Νομού Πρέβεζας συναντάμε την αρχαία ακρόπολη Βουχέτιο, η οποία ταυτίζεται με το μεσαιωνικό Φρούριο των Ρωγών. 

Το Βουχέτιο αποτελούσε μέρος της ''Τετράπολης'',του αποικιακού κράτους των Ηλείων στην περιοχή της Κασσωπαίας, που αποτελούνταν από τέσσερις πόλεις με πρωτεύουσα την Πανδοσία (Ελάτρια και Βατίες οι άλλες δυο).Ήταν δε το επίνειο του ''κράτους'' αυτού μιας και δίπλα από την ακρόπολη διέρχεται ο Λούρος ποταμός,ο οποίος από το σημείο αυτό μέχρι και τις εκβολές του ήταν πλωτός.Έτσι αποδεικνύεται και η στρατηγική σημασία της περιοχής μιας και ουσιαστικά από εδώ γινότανε ο έλεγχος της ναυσιπλοΐας προς το Ιόνιο πέλαγος.Αξίζει μάλιστα να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με κάποιους μελετητές η περιοχή είχε τελείως διαφορετικά μορφολογικά χαρακτηριστικά και ότι ουσιαστικά ο λόφος της ακρόπολης ήταν ένα νησί.

Η πόλη ιδρύθηκε στα τέλη του 8ου αι. με αρχές του 7ου αι. π.Χ. Σύμφωνα με το μύθο στην περιοχή έφτασε η θεά Θέτις μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα πάνω στη ράχη ενός βοδιού (''επί βοός οχουμένη'') και έτσι προέκυψε το όνομα της πόλης. Στην περιοχή προϋπήρχαν κάποιοι οικισμοί που στηρίζονταν κυρίως στην αγροτική οικονομία. Μέχρι την περίοδο του Πελοποννησιακού πολέμου οι άποικοι ζούσαν αρμονικά με τους ντόπιους πληθυσμούς.Λίγο μετά την έναρξη του πολέμου όμως ,περίπου στα 427 π.Χ.,οι σχέσεις τους έγιναν εχθρικές λόγω υποστήριξης διαφορετικών στρατοπέδων και τότε υπολογίζεται ότι κατασκευάστηκε το τείχος της ακρόπολης.

Άποψη του τείχους

Το 343 π.Χ. με παρέμβαση των Μακεδόνων του Φίλιππου η διοίκηση της πόλης(όπως και των υπόλοιπων αποικιών των Ηλείων) περνάει στα χέρια των Ηπειρωτών. Τότε είναι που αρχίζει να εισρέει πληθυσμός στην πόλη,ο οικισμός επεκτείνεται και η οικονομία στηρίζεται πλέον στη βιοτεχνία και το εμπόριο..Ο πληθυσμός την περίοδο της ακμής στο Βουχέτιο υπολογίζεται σε 2000 με 4000 κατοίκους.

Η ακρόπολη καταστρέφεται με την ρωμαϊκή επιδρομή του 168-167 π.Χ. υπό τον Αιμίλιο Παύλο που κατέστρεψε 70 πόλεις της Ηπείρου.

Ανοικοδομήθηκε σύντομα χωρίς ποτέ να φτάσει την παλαιότερη αίγλη της μέχρι την ίδρυση της Νικόπολης,οπότε πληθυσμοί μετακινήθηκαν για την επάνδρωση της νέας πόλης.

Στα Βυζαντινά χρόνια, τον 13ο-14ο αι. μ.Χ., δημιουργείται μια νέα μικρή πολιτεία,δείγμα και αυτό της σημαντικής στρατηγικά θέσης της περιοχής,οπότε και τα τείχη επισκευάζονται.

Εξωτερική πλευρά του τείχους

Στα τμήματα του τείχους που σώζονται σήμερα διακρίνονται οι μεγάλοι ογκόλιθοι στη βάση της αρχικής κατασκευής,ψηλότερα γίνεται λίθινο και τελειώνει με κατασκευές βυζαντινής τεχνοτροπίας. Οι πληθυσμοί συχνά υπέφεραν από τις ληστρικές επιδρομές Σλάβων,Βουλγάρων και Αλβανών και μέσα στο μεσαιωνικό κάστρο έβρισκαν προστασία και αρωγή, για αυτό και το νέο φρούριο ονομάστηκε Φρούριο των Ρωγών.

Τμήμα τείχους

Το 1300 μ.Χ. ο Δεσπότης της Ηπείρου πούλησε το φρούριο στο βασιλιά της Νεάπολης Κάρολο Β'. Το 1304 μ.Χ. ο γιος του, Φίλιππος του Ταράντου, νικήθηκε από τους βυζαντινούς της Ηπείρου που ανέκτησαν τη διοίκησή του. Από το 1339 μ.Χ. χρησιμοποιήθηκε ως ορμητήριο επαναστατών ενάντια στον βυζαντινό αυτοκράτορα Ανδρόνικο Γ' Παλαιολόγο, ο οποίος είχε στο μεταξύ καταλύσει την ανεξαρτησία του Δεσποτάτου της Ηπείρου.Τελικά μετά από διαπραγματεύσεις το κάστρο παραδίδεται το 1340 μ.Χ.

Χριστιανικός ναός

Στην διάρκεια της ιστορίας του πέρασε στα χέρια των Σέρβων και των Αλβανών τους οποίους έδιωξε το 1374 μ.Χ. ο Ιωάννης Γ' του Δεσποτάτου της Ηπείρου, μέχρι την οθωμανική κατάκτηση το 1442 μ.Χ. Οι Τούρκοι το κατέστρεψαν κατά τη διάρκεια του ΕνετοΤουρκικού πολέμου για να μη μπορεί να χρησιμοποιηθεί από του Ενετούς.

Πριν λίγα χρόνια έγιναν κάποιες εργασίες συντήρησης σε τμήματα του τείχους και των πυλών, όχι όμως άλλες περαιτέρω ανασκαφές. Είναι χαρακτηριστικό της αμέλειας πως η βλάστηση είχε κρύψει εξ ολοκλήρου το κάστρο,που είχε γίνει πλέον το βασίλειο των ερπετών(Φιδόκαστρο το ονόμαζαν  οι ντόπιοι). Αναστηλώθηκε επίσης και ο χριστιανικός ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου στο εσωτερικό της καστρόπολης.

Φώτο 1,2,5 : clubs.pathfinder
             4    : epirotica.blogspot